YÜK ARABASI

Məcburi köçkünlüyün ilk günlərində orda-burda futbol topu tək atıldıqdan sonra nuh əyyamdan qalmış ,zirzəmisi bütün həşarətlə dolu köhnə məktəb binasında yerləşdik .Bizdən başqa bir neçə ailə də yerləşmişdi orada.Üç ailə məhsəti türkü olaraq Özbəkistandan,bir ailə Zəngilandan,digər iki ailə Füzuli rayonundan idi.Qapıbir qonşumuz məhsəti türklərindən idi.Bütün varidatın çıxarıb gətirmişdi.
Bina fin ev deyilən binalardan olduğu üçün gecələr göz yummaq mümkün deyildi.Yanımızdan keçən yol kolxozun pambıq təhvilvermə məntəqəsinə getdiyi üçün bina axşamlar toz-torpaq içərisində görünməz olurdu.Yavaş-yavaş qonşularla tanış olur, başımıza gələn olayları bölüşür,bunların müvəqqəti olacağına, yurd-yuvamıza cox tezliklə qayıdacağımıza inanırdıq.Qonşunun yep-yekəTARZAN adlı bir iti var id ki,,onu da Özbəkistandan gətirmişdi.Biz yaşayan evin pəncərəsinin önündə yer düzəltmişdi.Axşamlar hürüşündən,səhərlər nəcisinin iyindən nəfəs almaq mümkün deyildi.Bunu onların dəfələrlə nəzərlərinə çatdırsaq da eşitməməzliyə vururdular.Bizdən bir neçə il əvvəl gəldikləri üçün evin kişisi çox zırpı bir adam olduğu görə kənddə “KOROĞLU” ləqəbi ilə çağırılırdı.Yaxşı sort toyuq-cücələri var idi.Koroğlu tezdən durar onları yaxınlıqdakı məktəbin oyun meydançasına qovlardı.Bizim təzəcə ələ götirdiyimiz toyuqlar hindən çıxan kimi o,sort xoruzunu tutub hinə basar ağzını bağlardı.Onun niyə belə etdiyini sorduqda cavabı elə idi ki,dilə gətirməyə adam xəcalət çəkirdi
Qonşunun bundan əlavə dörd təkərli bir əl arabası da vardı.Çox yük götürmək qabiliyyəti vardı Onu da kilidlidə saxlardı .Nadir hallarda bayırda qalardı.Günlərin birində Koroğlunun gur səsinə oyandıq.Lopa bığlarını hirsindən çeynəyə-çeynəyə bizim uşaqları oğurluqda ittiham edir,səsi isə az qala kəndin ən ucqar yerində eşidilirdi.Məsələnin nə yerdə olduğunu öyrənəndə məlum oldu ki,onun balaca dörd təkərli arabası itib və guya ki,bizim uşaqlar onu çırpışdırıb abtobusla Bakıya göndəriblər.Bizim mübahisəyə yerli ağsaqqallar da qoşulsalar da coşmuş Koroğlunu sakitləşdirmək çətin oldu.Növbəti həngamə onun arvadının alverdən qayıdanda qopası idi.Amma…
Səhəri gün alatoranlıqda yenə Koroğlunun səsinə oyandıq.Kimisə söyürdü.Əl arabası isə yanında idi.Bu hadisə uzun müddət açılmamış qaldı.Bir dəfə müəllimlərlə çay süfrəsində oturub şagirdlərin bizə verdikləri əziyyətlərdən danışırdıq.Məktəbin traktor təlimatçısı dedi ki,bir gün o,qardaşıgildə olarkən əl arabası görür.Məlum olub ki.onlar bunu türkdən çırpışdırıblar.Dərhal onu götürdükləri yerə qaytarmağı və türkdən üzr istəməyi tapşırıb. Təlimatçının qardaşı Sahibin ekiz uşaqları əl arabasını gecə ikən qaytarsalar da özlərinin əməllərini aşkarlamayıblar.Alverdən qayidan,məsələdən agah olan Koroğlunun arvadı ərini elə yuyub sərdi ki,sözlə ifadə etmək cox çətindi.Bizdən dəfələrlə üzr diləyən isə arabanı çırpışdıran ekizlərin atası Sahib kişi oldu Zırpı olmağa deyil,gərək insanın ədəbi ola…
Əbülfət ALIŞOV