Alabaşın axşam yeməyi

Kənd yerlərində boş vaxtı səmərəli keçirmək üçün müxtəlif oyunlarla başımızı qatırıq. Uzun qış axşamları dostlar növbə ilə bir-birimizin evinə yığışır,dərd-sərimizi öyrənir,ən çətin anda köməkliyimizi təklif edir? sonra domino oynamaqla başımızı qatırdıq.
Ən ağırlı vəziyyət kəndin düzoba adlanan dostumuzun evinə yığışanda olurdu.Onun qardaşıgildə çox nəhəng it var idi və bizi bir neçə adam evə müşayət etməli idi. Mərcanlı itləri tarixə düşmüşdü.Stolipin dövrü Mərcanlı itlərini Rusiyaya aparıb tabeçilik göstərməyənlərin üstünə buraxrırmışlar.Elə səkkizinci sinifdə oxuyarkən,kəndin aşağı hissəsində axan arxa yay vaxtı çimməyə gedərkən belə itin biri məni qapmışdı.On tikiş vurmaqla həkimlər məni düz bir ay xəstəxanada müəlicə etmişdilər.İndi də küçə iti görəndə çəkinirəm.Hətta belə bir deyim var ki,ata ilə oğul bazara getmiş imişlər.Bazar itlərindən biri başlayır onlara hürməyə.Oğul qorxusundan atasına sığınır.
Ata oğulun bərk qorxduğunu görüb:-“Oğul, atalar sözünü eşitməmisən ki,hürən it qapmaz”
Özündən qorxunu hələ də dəf edə bilməyən oğul atasına:-“Ata,o atalar sözünü it də bilirmi?”
Nə isə daxil olduq evə.Əhvallaşdıqdan sonra başladıq domino oynamağa.Çox keçməmişdi ki,itin çox hündürdən hürdüynü eşitdik.Ev yiyəsi bayıra çıxdı və geri dönəndə gələn qonağın rəngi ölü rəngində idi.Səbəbini sorsaq da ev yiyəsi gülərək-” Səsi sonra çıxacaq”- dedi.Qonaq divanda əyləşdi bizim atmacalarımıza cavab vermədi.İt onu necə qoxuzmuşdusa, elə bil dili tutulmuşda.Bir az keçməmiş xorultusu otağı bürüdü
Bir az da davam etsək də bu qızğın oyuna yavaş-yavaş marağımız söndü.
Ən maraqlısı o idi k,bayıra çıxanda Alabaş adlı itdən səs çıxmadı.
Ev yiyəsindən bunu soruşanda gülərək :”Qorxmayın Alabaş dərin yuxuya gedib və bir neçə gün səsi çıxmayacaq.Sonradan gələn yeznəmizdi.Möhkəm yeyib içib gəlmişdi.Alabaş necə qorxuzdusa da yeyib içdiyini qaytarıb ona verdi.Sağ olsun.Hərdənbir belə gəlib iti sevindirir”-deyə o, Alabaşın sirrini bizə açdı
Hamımız gülsək də,bu gülüş o gülüşdən deyildi.
Əbülfət Alışov